Warto stworzyć w mieście taką atmosferę, aby rodziny osób, które walczyły z okupantami chętnie opowiadały o swoich przodkach. Wiele osób zabiega od lat u władz miasta o stworzenie Izby Pamięci co pozwoli upamiętnić wielu żołnierzy i oficerów państwa podziemnego. Pamiętajmy - w Kolnie walczyli żywi ludzie, a kamienne pomniki są tylko ich symbolami.

I tak upamiętnienie Mieczysława Torbicza odwleka się bez żadnego realnego powodu... Radnym zajętym sprawami bieżącymi brak chyba w tej sprawie determinacji, a przecież to na nich spoczywa odpowiedzialność za symboliczne kształtowanie pamięci historycznej Kolnian w przestrzeni publicznej.

Wybory Miss Kolna. Archiwalny materiał nadesłał do naszej redakcji jeden z Czytelników

– Znałam osobiście Karola Bielakowa, bo był mężem mojej ukochanej niani Marii Bielakow – podkreśla ta ostatnia. – Wszyscy znajomi w Kolnie wspominają go jako bardzo pogodnego, uczynnego, ciepłego człowieka. Jesteśmy dumni, że los pozwolił go nam poznać. Ja dostałam na pamiątkę wszystkie medale wraz z legitymacjami oraz zdjęcia po zmarłym Karolu Bielakowie. Są to dla mnie relikwie.

Antoni Kubrak, urodził się 28 listopada 1917 roku w Chomlu na Białorusi. Syn Franciszka i Ewy z domu Bazydło. Mieszka w Kolnie na ulicy Marii Dąbrowskiej.

W załączniku przesyłam pismo kierownika działu naukowego muzeum Stutthof, Pani Elżbiety Grot. Pismo zawiera informację o zasadzie, którą kierują się władze w Polsce, a mianowicie dwóch świadków stwierdzających notarialnie fakt np. bycia więźniem obozu koncentracyjnego.

Najważniejsze jednak jest to, że decyzja Rady Miasta Kolno pokaże czy oświadczenia tak wielu kolnian - żołnierzy Armii Krajowej o burmistrzu Torbiczu ma dla władz miasta znaczenie jako nic nie znaczące świadectwa osób niegodnych zaufania czy też są świadectwami ludzi, o których dzisiaj mówimy „chwała Bohaterom”.

W każdym razie Szwacki albo nie spełnił pokładanych w nim nadziei, albo w inny sposób naraził się Wydziałowi Powiatowemu. W efekcie rok później, po wygaśnięciu kontraktu został zastąpiony kolejnym humanistą.

W nocy z 23 na 24 stycznia 1945 roku wojska 50 Armii pod dowództwem generała lejtnanta Iwana Bołdina z 2 Frontu Białoruskiego wyzwoliły Kolno. Pierwsze miesiące po wyzwoleniu to czas tworzenia nowego porządku prawnego, budowa aparatu administracji państwowej i samorządu terytorialnego. Już w marcu 1945 roku sformowano w Kolnie radę narodową.

Zbliża się setna rocznica powołania do życia pierwszej kolneńskiej szkoły średniej, którą było międzywojenne gimnazjum. Do jego tradycji odwołuje się obecne I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Kolnie. I choć znajomość historii szkoły jest obowiązkiem wpisanym w jej statut, o przedwojennej poprzedniczce obecnego ILO wiadomo naprawdę niewiele. A szkoda, gdyż była to instytucja, przez którą przewinęło się mnóstwo ciekawych osób, ważnych nie tylko dla lokalnej społeczności. Jeden z najbarwniejszych życiorysów przypadł w udziale Adamowi Wiluszowi, pierwszemu „cywilnemu” dyrektorowi przywołanej na wstępie placówki.

Uważam, że w takim miejscu powinien znaleźć się oryginał oświadczenia Marii Milewskiej „Stokrotki”, komendantki służby kobiecej Armii Krajowej w Kolnie, którego skan załączam.

Tragedia rozegrała się po wykonaniu śmierci na konfidencie Janie Grzechu pod kolneńskim magistratem. W samo południe zginął od kul hitlerowskich w godzinę później twórca AK w Kolnie – Stanisław Milewski „Śmiały”.

W województwie łomżyńskim po wprowadzeniu stanu wojennego nie utworzono nielegalnych struktur młodzieżowych. Mogło to wynikać m.in. z braku na jego terenie zarówno uczelni wyższych, jak też ośrodka kierującego działalnością związkową (Grajewo wchodziło w skład Regionu Białystok, pozostałe ośrodki – Regionu Mazowsze). Sytuacja zaczęła zmieniać się pod koniec lat osiemdziesiątych, kiedy powstały dwie struktury FMW.