Historia

Ks. Roch Modzelewski (1883-1961) działał m.in. w Polskiej Organizacji Wojskowej, był żołnierzem Armii Krajowej, kapelanem. Duchowny w czasie drugiej wojny światowej zaangażował się w pomoc ludności żydowskiej poprzez wystawianie fałszywych dokumentów, organizowanie schronienia i zaopatrywanie w żywność.

Według IPN organizowanie w tym miejscu uroczystości rocznicowych i patriotycznych nie ma historycznego uzasadnienia

W stolicy Wielkopolski rozpoczęła się w czwartek międzynarodowa konferencja naukowa pt. „Król Bolesław Chrobry i jego czasy. Poznań – Piastowie – Europa”. Wydarzenie wpisuje się w obchody tysiąclecia koronacji tego władcy w 1025 roku.

Na tak zwaną „gębę” zrobiono coś co poważnie narusza zaufanie mieszkańców i organizacji, które delegowały swoich przedstawicieli ze sztandarami przed ten grób oraz polskich żołnierzy, którzy trzymali warty przy tym grobie.

Urodzony w Niemczech Erich Koch w 1928 roku na polecenie Adolfa Hitlera przyjechał do Prus Wschodnich, by tu budować sieć NSDAP. Jak podaje na swoich stronach Instytut Pamięci Narodowej pracując w Prusach Koch był również "twórcą i wydawcą gazety hitlerowskiej +Preussische Zeitung+, która aż do upadku nazistów była propagandową gazetą reżimu".

Zapraszamy do obejrzenia archiwalnego materiału filmowego o Domu Kultury w Kolnie.

Na pomysł podjęcia negocjacji z częścią opozycji obóz rządowy wpadł latem 1988 roku, po fali pierwszych od wprowadzenia stanu wojennego masowych strajków. Negocjować miano przy okrągłym stole, co symbolizowało, że wszyscy uczestnicy tych rozmów będą mieli te same prawa.

Prof. Antoni Dudek, politolog i historyk specjalizujący się w dziejach najnowszych, w rozmowie z PAP zwrócił uwagę, że nowe godło i zmiana nazwy państwa były częścią większego procesu.

"Święta okupacyjne to był czas niezwykle trudny dla Polaków. Czas, w którym można było się zebrać razem, złapać dystans wobec dramatycznych wydarzeń, które otaczały ludzi, ale jednocześnie czas, w którym jeszcze bardziej wojenna rzeczywistość dopadała ludzi. Było to szczególnie widoczne podczas tych pierwszych świąt wojennych w 1939 r., kiedy Polska dosłownie chwilę temu straciła niepodległość" - powiedział historyk Sebastian Pawlina w podcaście Muzeum Historii Polski.

We wtorek Ukraina potwierdziła, że nie ma żadnych przeszkód do prowadzenia prac poszukiwawczych i ekshumacyjnych na jej terytorium. Decyzja o zniesieniu obowiązującego od 2017 r. moratorium na poszukiwania i ekshumacje szczątków polskich ofiar zbrodni wołyńskiej została ogłoszona podczas wspólnej konferencji prasowej ministrów spraw zagranicznych Polski i Ukrainy Radosława Sikorskiego i Andrija Sybihy.

Kolumna wielokrotnie była poddawana renowacjom. Najbardziej ucierpiała nie w wyniku działań wojennych, ale z powodu niezbyt starannego wykonania poszczególnych elementów. Wystawione na działalność czynników atmosferycznych kamień i brąz niszczały, a niektóre z prac renowacyjnych zamiast poprawy przyniosły tylko pogorszenie.

Narodowe Święto Niepodległości, obchodzone 11 listopada, ustanowione zostało w 1937 r., a po okresie PRL przywrócone ustawą z 15 lutego 1989 r. Kiedy jednak w 1918 r. Polska wracała na mapę Europy, potencjalnych terminów świętowania tego historycznego wydarzenia było więcej.

„Mord dokonany na księdzu Jerzym Popiełuszce wstrząsnął opinią polską bardziej niż jakiekolwiek wydarzenie poza delegalizacją +Solidarności+ czy zgoła wprowadzeniem stanu wojennego. Albowiem dostrzegła ona natychmiast, że śmierć męczeńską poniósł nie tylko człowiek, obywatel i kapłan, ale również – jeśli nie przede wszystkim – symbol. Symbol Kościoła jako ostatniego azylu wolności tolerowanego jeszcze przez władzę. Symbol +Solidarności+: sprawy i ludzi” – pisano na łamach paryskiej „Kultury” w listopadzie 1984 r., kilka tygodni po ujawnieniu jednej z największych zbrodni reżimu komunistycznego w Polsce.

Prace nad bazą danych „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką w latach 1939-1945” prowadzi Instytut Pamięci Narodowej. Wśród inicjatorów uruchomienia tego programu w 2006 r. oprócz IPN były Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Fundacja Ośrodka „KARTA”. Przez lata program był realizowany przez Fundację „Polsko-Niemieckie Pojednanie”, pod merytorycznym nadzorem i przy finansowym wsparciu IPN.