Pani Profesor. Trudno uwierzyć, że odeszła. Prawdziwa polonistka, nauczycielka, z otwartą głową, dająca uczniom przekonanie, że warto czytać, warto myśleć i należy decydować samodzielnie o przyszłości własnej i kraju. W ciągu pół roku odeszły dwie moje wspaniałe nauczycielki - Zofia Kajko i Lucyna Grabowska. Dwa różne pokolenia. Dwie osoby, dzięki którym wiedziałem, że warto pójść humanistyczną drogą. R.I.P.


23:03, 06.02.2023

Trudno w tej chwili znaleźć słowa, które będą odpowiednie na ten moment.
Kochałam tego człowieka, nauczyciela i cudowną wychowawczynię. Na pewno była też wspaniałą mamą i babcią. Współczuję rodzinie z powodu tej ogromnej straty. Będzie mi jej bardzo brakowało. Do zobaczenia po drugiej stronie ❤️ 11:48, 07.02.2023

Droga Rodzino,wyrazy głębokiego współczucia.Szczegolnie ściskam Córki Pani Lucyny.Niech Dobry Bog w Swoim wielkim Miłosierdziu przyjmie Ja do Grona zbawionych.Uwielbiałam lekcje z Panią Profesor,chociaż było ich niewiele,ale mam osobiste wspomnienia wielu rozmów ,też byłam lubiana przez ❤️? Panią Lucynę.Z pamięcią modlitewna za Nią i Najbliższych . 04:01, 08.02.2023

Pani Profesor była człowiekiem nieszablonowym, łamiącym stereotypy i nielubiącym rutyny. Lekcje języka polskiego należały do moich ulubionych. Panowała na nich cudowna, wręcz rodzinna atmosfera. Każdy mógł otwarcie wygłosić swoje poglądy, mógł przełożyć literacką rzeczywistość na własne życie i wyciągać wnioski, jak w przyszłości żyć godnie i mądrze, a przede wszystkim w zgodzie z samym sobą. Niech Pani Profesor spoczywa w pokoju. 18:52, 08.02.2023