Naczynie Dewara to nic innego jak specjalny pojemnik o cylindrycznym kształcie. Służy do transportowania oraz przechowywania ciekłego azotu. Posiada podwójne ściany. Między nimi tworzy się szczelna przestrzeń wypełniona próżnią z bardzo niskim ciśnieniem.
Naczynia te produkowane są z wytrzymałego materiału, który zapewnia skuteczną ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi. Ponadto wpływa pozytywnie na bezpieczeństwo osób, które na co dzień ze zbiorników na ciekły azot korzystają. Naczynia Dewara bez problemu mogą być transportowane na znaczne odległości. Ich wewnętrzna temperatura przez długi czas utrzymuje się na niskim poziomie. Bez problemu zakupić je można m.in. w sklepie https://www.cryogenshop.pl/.
Pierwszy pojemnik na skroplony gaz opracował w roku 1881 Niemiec Adolf Ferdinand Weinhold. Miał postać szklanego naczynia z podwójnymi ściankami. Z przestrzeni między nimi było wypompowywane powietrze. W pojemniku można było przechowywać skroplony tlen. Nazwano go butelką Weinholda.
Pewne ulepszenia do tego projektu wprowadził w roku 1892 chemik i fizyk Sir James Dewar ze Szkocji. Szklane pudełko przekształcił w kolbę z wąską szyjką, co ograniczyło proces parowania cieczy. Ponadto przestrzeń między ściankami posrebrzył. Udało się uzyskać i magazynować wodór – stały oraz ciekły. W roku 1904 zaczęła się masowa produkcja termosów Dewara.
Naczynie Dewara należy w odpowiedni sposób przechowywać i użytkować. Pusty zbiornik na samym początku trzeba wypełnić tylko niewielką ilością ciekłego azotu, a potem odstawić do ostygnięcia na około 20 minut. Im naczynie jest chłodniejsze, tym mniejsze jest ryzyko odparowywania gazu. To jest największym problemem przy przechowywaniu ciekłego azotu. Naczynia Dewara powinno się składować w dobrze wentylowanym pomieszczeniu.
Produkowane obecnie naczynia Dewara mają podwójne ścianki, między którymi znajduje się próżnia techniczna. Ma ona doskonałe właściwości izolacyjne. Dlatego niska temperatura wewnątrz pojemnika nie wpływa na temperaturę powłoki zewnętrznej. To ze względów bezpieczeństwa ma ogromne znaczenie.
Pierwsze naczynia Dewara produkowano ze szkła. Jest to bowiem lepszy izolator niż metal. Z drugiej strony takie konstrukcje były podatne na zniszczenia, dlatego dokonano pewnych zmian. Tak powstały nowoczesne naczynie Dewara. Są one wykonywane ze szkła borokrzemowego pokrytego srebrem. Dodatkowo umieszczane są w specjalnej obudowie z tworzywa sztucznego bądź stali nierdzewnej malowanej proszkowo. Zamknięcie jest izolatorem cieplnym, a ścianki zewnętrzne odbijają promieniowanie ultrafioletowe. Do wyboru są naczynia o zróżnicowanej pojemności.
Niektóre produkty dostępne na rynku wyposażone są w specjalne systemy. Mogą mieć zawory bezpieczeństwa czy systemy, które informują o niskim poziomie cieczy. To niezwykle ważne w przypadku pojemników służących do przechowywania bardzo cennych próbek. Montowane są też niekiedy wskaźniki poziomu napełnienia czy systemu ułatwiające odlewanie tylko części magazynowanej cieczy.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz